کاک آرش عبدی اهل روستای مرزی هانی گرمله ساکن شهرک چورژی بودند، برگ هویت شان 37 سال عمر را نشان می دهد (زایچه ی 1362)، که در سال 88 موفق به کسب مدرک کارشناس در رشته حسابداری گردید. وی به تبع از خانواده ی محترم شان از سجایای اخلاقی برخوردار و به اعتقادات مذهبی پایبند بودند، کاک آرش از آنجائیکه تربیت یافته ی خانواده ی فرهنگی و مذهبی بود علی رغم بروز مشکلات متعدد جسمی همچنان شکرگذار خالق خویش بوده و بر داده هایش صبر و استقامت پیشه می نمود.

این جوان در آخرین مصاحبه ی خود در سال 93 بیان نموده بود، بهمن 88 درست زمانی که جهت شرکت در آزمون کارشناسی ارشد خود را مهیا نموده و قریب ۴ ماه تلاش مستمر بدون وقفه در مطالعه کتب مورد نظر به مرز آمادگی کامل رسیده بودم نیت بر آن بود جهت دریافت کارت ورود به جلسه در معیت دوستان راهی  کرمانشاه شوم که به یکباره دچار بیماری شدم که نتیجه اش از دست دادن بینایی ام بود. خانواده ام مرا سراسیمه راهی بیمارستان نمودند و از آنجا نیزعازم کرمانشاه نمودند، با اقدامات اولیه تا حدودی بینایی ام بازگشت، دوستانم که با برنامه ریزی قبلی مقرر گردیده بود با هم جهت شرکت در آزمون همسفر شویم در کرمانشاه تماس گرفتند وعدم حضور را یادآور شدم …، از آن به بعد قریب 12 سال است در گوشه ی خانه به کنج عزلت نشسته  و با مادرشان زندگی را می گذراندند.



مادر کاک آرش به واقع اسوه ایثار و فداکاری است،12 سال تمام شب و روز را روی هم گذاشته و از فرزندش مراقبت میکرد،وی همیشه میگفت :شب و روز را یکی پس از دیگری با فرزندم به تنهایی سپری می نمایم، فرزندم اهل طاعت و عبادات است همیشه روزهای دوشنبه و پنجشنبه روزه است، اما بعضی از وقت ها نگران می شود و تحمل اش را از دست می دهد نازش را روی من خالی می کند، من به جزء گریه چاره ای ندارم و ایشان نیز در کنارم مرا همراهی می نماید.


کاک آرش نمی توانست حرکت نماید ، تنها با اکتفا به دیوار و آنهم بسیار کند حرکت می کرد، بعضی وقت ها نیز به بیرون منزل می رفت و در همانجا می نشست، وی بیشتر اوقاتش را با تلاوت کلام الله مجید و اینترنت سپری می کرد، اما دو سه سال آخر عمرش به طور کامل بیناییش را از دست داد و بدنش نیز از حرکت افتاد.

نامبرده چندین سال از نوعی بیماری MS رنج میبرد،هزینه های گزاف درمان را از طریق مردم سخاوتمند دریافت کرده و همچنین تحت پوشش بهزیستی نیز بودند.

سرانجام پس از سالها رنج و مشقت شب گذشته( 5 اسفند 1400) برای همیشه به خواب و آرامش ابدی فرورفت و دار فانی را وداع گفت.

نکته قابل ذکر : امید است هر یک از ما در محیط اطراف خویش اندکی تأمل داشته باشیم و با نگرشی جدید به اتفاقات پیش رو از زاویه ای دیگر بنگریم ، چند نفر از آشنایان، دوستان وهمسایه هایمان چنین وضعیتی دارند؟ تاکنون چه کاری انجام داده ایم؟ آبا عیادتی صورت گرفته است؟ مخصوصا اصحاب رسانه که یکیش خودمان باشیم چند بار با خانواده های این افراد مصاحبه انجام داده ایم تا مردم از رنج و سختی هایشان باخبر شوند ؟ بیائیم به خود نمره دهیم وببنیم در روابط انسانی چه نمره ای را می توانیم به خود بدهیم. آنگاه در خلوت خویش ببینیم چه نمره ای را کسب نموده ایم.

انشاءالله روح کاک آرش قرین رحمت الهی قرار بگیرد و مادر زحمت کش ایشان دستمزد نگهداری از فرزندش را در روز قیامت دریافت نمایند.آمین