ریاست محترم اداره میراث فرهنگی شهرستان اخیرا درمقاله ایی عنوان نمودند که بشدت درحال جذب گردشگر وتبلیغات درفضای مجازی برای گسیل گردشگران به این شهرستان میباشند.هیچکس مخالف چنین رخدادی نیست،وحدود بیشتر از10سال است که معقوله گردشکری اورامانات با طی نمودن جلسات متعدد بررسی وتصویب گردیداما بدون مطالعه.

بنظر نگارنده هرطرح یا پروژه عظیم اینچنینی نیازمند مطالعه ریشه ایی وتخصصی بابررسی نقاط قوت وضعف ان با حضور  متخصصین مربوطه میباشد،که متاسفانه معقوله تحقیق، مطالعه و بررسی گردشگری اورامانات درطول این چندسال در هاله ایی ازابهام باقی مانده است،کشاندن گردشگر بشهرستان خیلی اسان است اما شهر پاوه چندین سال متوالی یست با پشت سرگذاشتن چندین نماینده مجلس و شهرداروشورای شهرهمچنان در میان کم لطفی های مسئولین درخود میپیچد.درطول یک سده شهرستان پاوه فعالیتی زیربنایی وعام المنفعه انچنانی بخود ندیده است، بجز، پروژه های پل سازی وجاده سازی برون شهری شاد روان رئوفی فرماندارپاوه وطرحهای برق رسانی وفعالیتهای درون شهری شادروان مهرجو شهردارپاوه،که پروژه های راه سازی وپل سازی مناطق بله بزان ومرخیل وهانی گرمله نمونه انست اما دراجرای پروژه ساده موزاییک فرش پیاده روهای خیابان شهر با هزینه میلیونها تومان و گذشت یک سال موزاییک فرش ها ازجا کنده شده وصدای جابجاشدن ان زیرپای عابرین حکایت ازعدم موفقیت طرح مینماید

   قطب گردشگری نیازمند برسی،مطالعه وانجام سازوکارهای زیربنایی ایست که این نیازها دراین شهرستان تاکنون به واقعیت نرسیده است

 ایا مشکل دفع فاضلاب این جمعیت چندهزارنفری گردشگر با ورود فاضلاب شهری وروستایی به رودخانه سیروان وانهدام اکوسیستم های ابی ومرگ حیات ابزیان ومتصاعد شدن گازهای خفه کننده فاضلاب ها بر روی روستاهای پایین دست ونابودی فرسایشی باغات بدون ایجاد تصفیه خانه های صنعتی جفا به این ملت گرفتار دردام گردشگری نیست؟ایا این شهردرهم تنیده وتلمباره شده با این همه ماشین چه کسی جوابگوی این ترافیک دامنه دارچندکیلومتری نفس گیر وحلال مشکل راننده گان محترم وزحمت کش تاکسی واژانس های بدون بیمه میباشد،،چندتا پارکینگ،چندتا مکان دسترسی به مکانهای بهداشتی برای گردشگران مهیا شده است؟ درمیان خیل عظیم قشرتحصیلکرده وجوان بیکارچه تعداد جذب این نام ونشانهای عظیم گردشگری شده اند؟ غیر از تعداد اندکی صاحبان سوئیت انهم بقیمت نابودی باغات کشاورزی، با الودگی منابع ابی زیرزمینی
ورود افرادگردشگر وتبعات منفی دود ودم ان بماند،گردشگران چنین متصورند پاوه که شهرستان گردشگری یست گویا هرکاری ازاد و ایشان مجاز به انجام ان هستند همه میدانیم که چه اتفاقاتی روی میدهد ودرحال روی دادن است

روستای هجیج هم بدون مطالعه درحال واگذاری و فروش به افراد دیگر استانها جهت احداث مکانهایی تحت عنوان هتل ورستوران... است.
امافاضلاب جمعیت چند هزارنفری هجیج درفاصله ده متری وارد اب سد میشود واب ازاب تکان نمیخورد

رستوران وکبابی های کنار جاده ایی مله پالنگانه که ذغال موردنیاز خود را از جنگلهای محیط پیرامون  تهیه ومهمانان گردشگرهم با تبر و اره با قطع جنگل های کنارجاده ایی برای برپاکردن اتش وذغال موردنیاز جهت دود ودم براین معظل افزوده و مقدار مانده منابع طبیعی هم بوسیله تعدادی افراد شخم زده شده است ومنابع طبیعی روانسر کمترین نقشی درجلوگیری از این هرج ومرج را ندارد

چرا اینهمه تبلیغ برای گردشگری؟باتوجه به جهانی شدن شهرستان وسلسله مباحث یونسکو اصلا بحثی ازتوریست بمیان نمی ایدو توریستهای جهانی کمترین اشنایی با این جغرافیا عظیم ندارند.گردشگر با توریست دو معقوله کاملا متمایز از هم هستد،توریست کسی یست که از تاریخ جغرافیا ،فرهنگ،ادب، معماری وهنر وصنایع دستی ملت به پژوهش می پردازد، وبعنوان مجموعه ایی گرانبها به کشورخود منتقل میکند ان تعداد اندکی از قرن ها پیش گذرشان به جغرافیای ملت کورد افتاده است مانند مورخینی همچو مینورسکی شاهدی براین ادعاست یا مورخین ومحققینی همچون پروفسور مینس،کوولی،یا پژوهش گران تاریخی مانند دکتر مکنزی پژوهشگرنام اشناویکی از صدها دوستان محقق ملت کوردکه نقش مهمی درخصوص قباله های اورامان ایفا نمودند و در ویسترگاد وموزه بریتیش میوزیوم لندن با ترجمه قباله های اورامان خدمات شایانی به تاریخ وفرهنگ کوردی نمودند امیدوارم توریست ها، مورخین، وپژوهش گران خارجی حلقه های مفقود وگرانبهای عظیم تاریخی نهفته دردل خاموش این دیار رابیابندو
جهانی شدن این شهروتصویب قطب گردشگری از التیام و درد ملت بکاهد،جوانان کولبر هرروز تا غروب فاتح چندین قله بلند برای بدست اوردن اندوخته ایی ناچیز به قیمت جان خود نباشند وشاهد(مرزشوشمی بازشد ومرزشوشمی بسته شد)نباشیم شهرپاوە به منطقه ازاد تجاری مبدل،اب شرب بل هم بشهرستان برسد واب سیروان تشنگی باغات این شهرستان رابشکند.